Annneee bir şeyim yooook!

12 şubat 2010 günü annem iş çıkışı evde biraz koşuşturdu. Temizlik ve yemek işlerine biraz fazla kaptırdı kendini, ve doğal olarakta yoruldu. 13 Şubat 2010 sabahı 4 gibi uyandı, o saatlerde bende dinlenmede olduğumdan tekmelerime ara vermiştim. Karın ağrıları ile bu tekmesizliği olumsuza yoran annem babamla beraber soluğu acilde aldılar. Doktorda sürekli bir karın ağrısı ve tekmesizliği ciddiye alarak annemin yatışını verdi. Annemden testler için kan alındı ve serum verildi. Katta doktor abla USG'de bomba gibi olduğumu gördü. Anneme benim açımdan herşeyin olumlu olduğunu söyledi. Sabah birde Genel cerrahin görmesinin iyi olacağını söyledi. Babam anneme - Eve gideyim üstümü değişip, sanada uygun bir şeyler getireyim, sen de bu arada dinlen - dedi ve eve gitti, saat 5:30 gibi... Babam eve gittikten yirmi dakka sonra evimizin kapısı çaldı, bilin bakalım kim bu saatte kapıya dayanan! Süprizzz!Annemmmmm....Böylelikle hastaneden ilk firarımıda yaşamış oldum...İlahi anne!Babamı çok güldürdün, Allahta(c.c) senin yüzünü güldürsün...Öptüm seniiii...