Bu İşin Şakası Kalmadı....

Eveeet....Şaka maka yolun sonuna geldik. Bundan sonra bu yolculuk şaka filan kaldırmıyor. 16 Nisan 2010 sabah 2010 civarı annem ufak bir işaret sonucu doktorumuz Emel Hanıma gitti. Tabii ondan önce babam çoktan varmıştı, polikliniğe....Ayrıntılı muayene ve testler yapıldı. Sonuçta olumsuz bir gelişme yoktu, Ancak sebepsiz bu işaret Yatışımızın yapılmasına yettide arttı bile. 18 Nian 2010 tarihine kadar yattık. NST isimli bülbül sesli cihazla!!! takip edildik. Benim Kalp atışlarım, anneminde sancıları...Anneme bir iki serum takviyesi yapıldı. Refakatçımızda Babamdı. Annemin niyeti mayısın başına kadar çalışmaktı. Ama benim fikrimi hiç sormamışlardı. Bende onlara hiç sormuyorum...Şimdilikte hep benim dediğim oluyor...Bakalım daha ne kadar hükümdarlığım sürecek...Valla şimdilik kralım be...Doktorum, annemi doğum iznine ayırdı. Doğum tarihimde mayısın 3. haftasına çekildi. Tabiiki bu onların görüşü...Saygı duyarım...Ama gene de bildiğimi okumakta kararlıyım... Ne de olsa buranın kralı benim...Allah (c.c) sonumu hayır etsin. Pek bi başına buyruk oldum...Gelirken sorma giderken sorma ne olacak benim bu rahatlığım! Anne ve Babacığım sizleri öpüyorum ve yakında....çok yakında görüşmek dileğimle sizleri saygı ile selamlıyorum. Doktorum ve hemşire ablalarıma da çok teşekkür eder, Dünyanıza teşrif yolculuğumda da yakın ilgi ve alakalarınızı bekliyorum. Görüşmek dileği ile Allahasımarladık....