ilk Duam

Allah'ım!

Oburluktan,aç gözlülükten ve çok konuşmaktan sana sığınırım.
Kibirlenip böbürlenmekten sana sığınırım.
Aldatıcı fitnelerden sana sığınırım.
İki yakamızı bir araya getirmeyecek geçim sıkıntılarından sana sığınırım.
Allah'ım!
Bu günümün başlangıcını güven,ortasını barış,sonunu başarı ve sıkıntılardan kurtuluş eyle.
Günümü huzur,tövbe,bağış ve iman ile bereketlendir.
Allah'ım!
Her işimin başlangıcında yardımını, ortasında sabrını ve sukünetini, sonunda ise başarı ve ikramını diliyorum.
Allah'ım!
Yaşantıların en iyisini, ömürlerin en huzurlusunu, rızkların en genişiyle nasiplendir.

(Babamın çok sevdiği ve benim içinde dilediği bu dua benim ilk duam olacak)

Canım Annem

Annem

Benimle bir olan
Benimle yol alan
Benimle açıkıp
Benimle doyan
Annem

Benim ağzım
Benim nefesim
Benim sesim
Benim canım
Annem

Yorulma anne
Üzülme anne
Korkma anne
Gül annem
Canım annem
Yanındayım
Sevgilerimle
Oğlun
Kemal Egemen

Teşekkürler Çocuklar

Ben yokken bizimkiler iyi çalışmışlar...Ligi ve kupayı süpürmüşler...Maşallah...Umarım bundan sonrada bu şekilde başarıları bende yaşarım...

Babam

Bu benim eğlenceli babam...artistik bir poz vermiş...bu poz da bu sayfaya iyi gider. Bana da bunu buraya gururla koymak düşer...Ayrıca resim üzerindeki etkim gözlerden kaçmayacak gibi değil :)

Kuzenlerim

Kuzenlerim Batuhan Abim ve Tuana Ablam. 23 Nisan kutlamalarına katılmışlar.Tuana ablamın folkfor gösterisi varmış. Benimde ilk 23 Nisan kutlamam bu...İnşallah bende okulumda böyle törenlere katılıp, ablam ve abim gibi güzel gösteriler yapıcam...Bu resim onlardan bana bir hatıra ve güzel bir örnek olsun...Görüşmek üzere kuzenlerim...Banada yer açın dünyanızda...Kemal Egemen Gedik'ten sevgilerle...

Bir Hafta Sonu Kaçamağı Daha

Geçen haftaki haftasonu tatili iyi gelmişti. Bu Cumartesi ki (24 Nisan 2010 ) muayenem sonrası dokrotum emel abla gene bizi tatile (409 numaralı Konya başkentteki suitimize) gönderdi. Ben biraz aşağıdaymışım, anneminde sancıları düzenliymiş..34 haftam dolmadığından çiğerlerim gelişimini henüz tamamlamış...Erken doğum riskini azaltmak için pazartesi gününe kadar yattık...Anneme iğne ve ilaçlar verildi. Annemin sancılarını azaltmak ve benim ciğerlerimin gelişimi için...Ankardan Nazım dedem,Gülümser ve Zeliha anneler geldiler. Planımız onları evde ağırlamaktı ama, kismet buradaymış...Annem uyuyamıyor, yemek yiyemiyor, nefes almakta da zorlanıyor...Canım annem az kaldı...İnan hepsine değecek...26 Bisan 2010 pazartesi günü saat 9 gibi hastaneden çıktık..Akşama annem soğukalgınlığının etkisi ilede saat 20:00 civarı yattı...İnşallah bu sıkıntılar yakında sevince dönüşecek...

Aile Geleneğimiz

Emin Adımlarla Yürüyorum

Aman Nazar değmesin, Emin adımlarla 9 aylık yolculuğu tamamlıyoruz. Allahın(c.c) izni ile mutlu sona az kaldı...Maşallah...Sırası ile tüm aşamaları geride bıraktık...Artık doğum işaretlerini takip etmeye başladık...Anne ve Babam işaretler konusunda her gün yeni şeyler öğreniyorlar... Özellikle sancıları yorumlama konusunda kendilerini epey geliştirdiler...Ne kadar iyi olduklarını doğumda göreceğiz...Bakalım doğumun geldiğini anlayabilecekler mi? Yoksa onlara yine süpriz mi yapıcam bilemiyorum...Bilsemde zaten söyleyemem,, süpriz bozulur!

Bu İşin Şakası Kalmadı....

Eveeet....Şaka maka yolun sonuna geldik. Bundan sonra bu yolculuk şaka filan kaldırmıyor. 16 Nisan 2010 sabah 2010 civarı annem ufak bir işaret sonucu doktorumuz Emel Hanıma gitti. Tabii ondan önce babam çoktan varmıştı, polikliniğe....Ayrıntılı muayene ve testler yapıldı. Sonuçta olumsuz bir gelişme yoktu, Ancak sebepsiz bu işaret Yatışımızın yapılmasına yettide arttı bile. 18 Nian 2010 tarihine kadar yattık. NST isimli bülbül sesli cihazla!!! takip edildik. Benim Kalp atışlarım, anneminde sancıları...Anneme bir iki serum takviyesi yapıldı. Refakatçımızda Babamdı. Annemin niyeti mayısın başına kadar çalışmaktı. Ama benim fikrimi hiç sormamışlardı. Bende onlara hiç sormuyorum...Şimdilikte hep benim dediğim oluyor...Bakalım daha ne kadar hükümdarlığım sürecek...Valla şimdilik kralım be...Doktorum, annemi doğum iznine ayırdı. Doğum tarihimde mayısın 3. haftasına çekildi. Tabiiki bu onların görüşü...Saygı duyarım...Ama gene de bildiğimi okumakta kararlıyım... Ne de olsa buranın kralı benim...Allah (c.c) sonumu hayır etsin. Pek bi başına buyruk oldum...Gelirken sorma giderken sorma ne olacak benim bu rahatlığım! Anne ve Babacığım sizleri öpüyorum ve yakında....çok yakında görüşmek dileğimle sizleri saygı ile selamlıyorum. Doktorum ve hemşire ablalarıma da çok teşekkür eder, Dünyanıza teşrif yolculuğumda da yakın ilgi ve alakalarınızı bekliyorum. Görüşmek dileği ile Allahasımarladık....

Kontrollü Muayene 02 Nisan 2010

Bugün bir ay sonraki Kontrollü bir muayeneme daha gittik. Artık delilikanlı olmuşum canım. 1750kg, 42cm. Maşallah... Annem beni taşımakta gittikçe zorlanıyor. Hareketlerim daha belirgin ve rahatszı edici olmaya bşladı. Saçlarım çıktığından mide yanmalarıda başladı. Artık doğum yaklaştı. Bir aya kalmaz annem doğum iznine de ayrılır. Önemlidir ki belirtiyim Yatağım ve karyolam eve geldi. Artık yerleşim başladı. Bir ben eksiğim evde, bizimkiler herşeylerimi tamamladılar. Annem de rahatladı...Bende Allah'ın (c.c)izni ile Mayısın sonlarına teşrif edebilirim. Dışarıda havalar ısınmaya başladı. Dışarı daha fazla çıkabiliyor annemler. Burası gittikçe daralıyor. Yolculuk zamanı...Yavaş yavaş yola koyulmalıyım, ancak bulurum yolu...

İlk 1 Nisan Günüm

Nisan bir eğlenceli bir güne benziyor. Anladığım kadarı ile bu günde büyüklerin saçmalama özgürlükleri var. Herkes birbirine takılıyor. Ben henüz büyük olmadığımdan onları izlemekle yetindim. Bu eğlenceli günde Babam anneme ufak bir şaka yaptı. İşlerinin yoğunluğundan bir kaç gündür eve geç gelen babam bugünde 7 civarı eve geldi. Babaannem, annem ve ben mutfakta idik. Babam lafın arasında "Yarın Ankaraya gidicem, hastane işi için" dedi. Annem ve Babaaennem tepkilerini gizlemeye çalıştılar. Babam olayın için ufak tefek ayrıntılarla doldurarak inandırmayı başardı Onları. Annem Babanım gidişini engellemede tek kozunu kulladı, umutsuzca:

-"Yarın Kadın doğum muayenemiz var!",

-Babam: "Yarın ayın ikisi değil ki!

- Annem: "Olur mu! Yarın 2 Nisan"

- Babam: "Hadi ya!O zaman bugünde 1 Nisan mı?"....... Kısa bir sessizlik sonra babama hucuuuuuuum.....Bravoo baba...Güzel bir numara....Kaaaaaaaaç.

Annem bu numaraya düşmüş olmanın şaşkınlığında. Doğrusu savunmasız yakalandılar. Ama güzel bir şamata oldu. Bende eğlendim...